BASINDA ABDULLAH HARUN: 28 Ocak-9 Şubat 1995, Akit gazetesi, yazı dizisi | 14 Mart 1996, Akit gazetesi, yazı | 24-28 Kasım 1996, Akit gazetesi, yazı dizisi | 27-28 Aralık 1996, Akit gazetesi, yazı dizisi | 31 Ocak 1998, Akit gazetesi, yazı | 2 Şubat 1998, Akit gazetesi, yazı | 15 Mart 1998, Akit gazetesi, yazı | 31 Ocak 2000, Akit gazetesi, yazı

SINIRI ÇİZİLMİŞ SUSURLUK TARTIŞMASI
Akit, 31 Ocak 1998

3 Kasım 1996'da meydana gelen Susurluk kazasının ortaya çıkardığı devlet-mafya-polis birlikteliğinin ardında yatan birçok gerçek hala resmen anlaşılamadı ve koparılan onca yaygaraya rağmen olay kapanmaya gidiyor. O zamana kadar devlet bu işlere karışmaz diye bilinen Demirel, Susurluk olayı için (1) 'nereye kadar gidiyorsa oraya kadar götürün' demişti. Devleti kutsamakta üstüne olmayan Demirel'i tanıyanlar için şaşırtıcı bir gelişmeydi bu, bunda bir bit yeniği olmalıydı. Nitekim kazadan bir seneden fazla zaman geçmesine rağmen bir arpa boyu yol alınamamasıyla bu bit yeniği anlaşıldı. Susurluk olayının aydınlatılması istenmiyordu, çünkü örneğin Mesut Yılmaz'a bir itiraf video kasedini izletip (2) onu gaza getirenler daha sonra bu kasedi kendisine vermeyerek (3) ve verdikleri diğer sınırlı bilgilerin akışını da durdurarak onu cascavlak ortada bıraktılar. Böylece olayın aydınlatılamayacağı, Susurluk yaygaralarının başını çeken Yılmaz'ın, çaresizliğini itirafıyla (4) belli oldu.

Evet, Susurluk olayının aydınlatılması istenmiyor. Susurluk kazasından bugüne kadarki süreçte tartışmaların sınırlı tutulmaya çalışıldığı görülebilir. Tartışmaların özü, Susurluk ekibinin devlet kontrolünden çıkarak kendi menfaatleri için, PKK'yı finanse ettikleri öne sürülen kumarhanecileri ve uyuşturucu kaçakçılarını öldürmesiydi, ya da bunlardan haraç almasıydı, ya da örgütlerine gelir temin etmek için kumarhaneleri ele geçirme gayretiydi. Evet, tartışmaların yoğunluğu buradaydı. Eğer ekip, Susurluk kazasıyla deşifre ve ardından tasfiye edilmemiş olsaydı, yakında siyasi cinayetlere de tevessül edebilecekmiş. (5)

Susurluk çetesi, kumarhaneler kralı da denilen ve PKK'ya haraç verdiği öne sürülen Ömer Lütfü Topal'ı, nükleer madde kaçakçılığı yaptıkları öne sürülen Lazım Esmaeili ve Asker Smitko adlı İran'lıları, MİT muhbiri olduğu iddia edilen Tarık Ümit'i kendi menfaatleri için öldürdü diye bazı çevreler kıyamet koparıyor ve çeteyi tasfiye etmeye kalkıyorlar. Yani vurgulanan, adamların öldürülmüş olması değil, çetenin şahsi menfaatleri için bu işlerin yapılmış olmasıdır. Bu ayıptı, çünkü şimdiye kadar bu işler şahsi menfaatler için değil devletin yüce(!) menfaatleri için yapılmıştı. Örneğin Güldal Mumcu'nun dile getirdiğine göre, DGM Savcısı Ülkü Coşkun'un ağzından kaçırmasıyla (6) Uğur Mumcu'nun devlet tarafından katledilenlere son bir örnek oluşturduğu öğrenilmişti.

Görüldüğü gibi tartışmalar sınırlı tutularak devlet bu işlerin dışında tutulmaya ve böylece asıl suçlulara inilmesi engellenmeye çalışıldı. Diğer taraftan çete aleyhine yoğun ve karalayıcı bir kampanya yürütülerek ikinci bir amaca ulaşılmak istendi ve halen isteniyor. Susurluk yaygaralarıyla, hem askeri darbelerin karşısına çıkacak hem de bu darbeleri haber vermeyecek MİT'e kafa tutacak bir güç odağı olan polis istihbaratı ve özel timleri tasfiye edilmek istendi. Bunu doğrulayacak birçok gelişme yaşandı Susurluk tartışmaları sürecinde:

1. Sarmusak olayı, askeri darbeye direnecek özel time dayalı bir polis gücünün varlığını apaçık ortaya koydu. Emniyet İstihbarat Daire Başkanvekili Bülent Orakoğlu'nun, Sarmusak olayından çok önce, meşhur 28 Şubat 1997 tarihli MGK toplantısı öncesi darbecilere meydan okuyan sözleri (7) hatırlanmalıdır. Ayrıca Susurluk olayı tartışmaları esnasında askerlerin, polisin Susurluk olayına karışmışlığını bahane ederek özel timin Genelkurmay'a bağlanmasını sık sık dile getirmeleri de hatırlanmalıdır.

2. Susurluk ekibinin diğer özelliği, askeri darbeciler kadar bu darbeleri haber vermeyerek dolaylı destek veren MİT'e alternatif olmalarıydı, yani geleneksel derin devlet politikalarını savunan MİT'ten bağımsız istihbarat yapmalarıydı. Askerler ve MİT gibi derin devlet organlarının, kendilerini tehdit eden, rahatsız eden Susurluk ekibi türü sivil bir istihbarat ekibine tahammül etmeleri beklenemezdi. MİT'ten Tarık Ümit'in Susurluk ekibince öldürülmesi bu sürtüşmenin en somut bir işaretiydi. Bugünlerde (8) polis istihbaratının bilgisayarlarına MİT'in de ulaşabilmesi için, yani MİT'in tüm polis istihbaratlarına ulaşabilmesi için yapılan girişimler ve buna karşılık polisin MİT'in bilgisayarlarına ulaşmasına izin verilmemesi de buna diğer bir örnektir. Bu örnek de göstermektedir ki, 28 Şubat süreci ile derin devlet tarafından başa getirilen Mesut Yılmaz ve arkadaşları, Susurluk olayı ve yaygaralarıyla amaçlanan tasfiye-sınırlandırma-kontrol altına alma sürecini siviller adına yürütmektedir. DYP-RP hükümeti buna engeldi. Hatta polis istihbaratını ve özel timi DYP güçlendirmekteydi. Malum kaza ayarlanarak Susurluk ekibi tasfiye edildi. Her ne kadar asıl amaç olan polis istihbaratının ve vurucu güç özel timin tasfiyesi ya da kontrolü henüz tümden sağlanamamışsa da şimdilik ekip tasfiye edilmiştir. Eğer polis istihbaratının bilgisayarlarına MİT'in ulaşması sağlanırsa, diğer bir önemli adım da atılmış olacaktır. Susurluk kazasıyla ekibin bir kısmı öldürüldü, bir kısmı da koparılan yaygarayla sindirildi, yıldırıldı. Bu sınırlı tasfiye bile onlar açısından çok önemli bir adımdır. Göreceksiniz, bu işin kaynağına inilmeyecek. Ekip üyelerinin üstüne daha fazla gidilmeyecek, onlar da buna karşılık bildiklerini açıklamayacak ve "kızılcık şerbeti içtim" (9) deyip susacaklar.

Yukarıda da dediğimiz gibi Susurluk yaygarasının altındaki asıl sebep, askerlere ve MİT'e kafa tutan Susurluk ekibi-polis istihbaratı-özel tim üçlüsünün tehdit olmaktan çıkarılmasıdır. Tartışmalar duruldu. Asıl konuşulması gerekenler konuşulmadı, konuşulmuyor. Susurluk raporu da denilen 2. MİT raporunda bile Susurluk ekibinin siyasi cinayetlere karışmadığı belirtiliyor, bu çok önemli. Susurluk ekibi siyasi cinayetlere karışmamış. Oysa bu ülkede 12 Mart 1971 öncesinden Uğur Mumcu'nun öldürülmesine kadar çok yoğun faili meçhul(!) siyasi cinayetler işlendi, sabotaj eylemleri gerçekleştirildi. Bunlar niye gündeme getirilmiyor? 1 Mayıs 1977 Taksim katliamı gibi 36 kişinin öldürüldüğü, 136 kişinin yaralandığı ve bugüne kadar tek suçlunun dahi yakalanamadığı korkunç bir katliamın devletin bilgisi olmadan gerçekleştirilmesi tek kelimeyle 'imkansız'dır. Ecevit ve Özal gibi başbakanlara bile suikast düzenlemeye cüret edenler, devletin bilgisi olmadan bu işleri yapamazlar.

Avrupa'daki gladio tartışmalarında ortaya çıktığı gibi, NATO'ya üye olan her ülkeye şart koşulan bir madde ile, komünizme karşı hem işgal olasılığında hem de barış zamanında savaşmak için Özel Harp Daire'leri kuruldu, terörü yöntem olarak benimseyen sivil uzantılar bu daireler içinde oluşturuldu. Genelkurmay'ın, ÖHD brifinginde dile getirdiği (10) "sadece komünizme karşı değil din devrimine karşı da kullanılacak" açıklamasıyla sivil uzantının barış zamanlarında da kullanılacağı (11) resmen anlaşılmış oldu. Daha sonra da (bu sivil uzantıların organizesiyle Çatlı'lar Çiftçi'ler gibi ve hatta) sadece sağdan değil soldan da elemanlar (12) ikinci el olarak teşkilatlandırıldı. Tüm bunlar yoğun şekilde tartışıldı 1990 yılının kasım aralık aylarında. En yetkili ve etkili insanların hayret verici açıklamaları oldu. Bu açıklamaları bir araya getiren kitaplar (13) yazıldı. Yetmişli yıllarda dahi tartışılmıştı bu konu. Başbakan Ecevit, sivil uzantıyı ve ÖHD'yi 1 Mayıs katliamıyla suçlayarak Cumhurbaşkanı Fahri Korutürk'e şikayet etmiş, Çiğli ve Taksim suikast girişimleri ile de ağzının payını almıştı.

Refahyol'un düşürülmesiyle Susurluk tartışmaları da adeta gündemden düşürüldü. 1 dakika karanlık eylemcileri seslerini çıkarmaz oldular. Onları kim organize etmişti, şimdi niye etmiyor? Başbakan Yılmaz, MİT ve Emniyet bana bilgi vermiyor diyor açık açık (14), Susurluk konusunda acziyetini itiraf ediyor. O halde 1 dakikacılar niye pıstılar? Onları gaza getiren failler demek ki meçhule karıştılar. Şu halde, Susurluk yaygaralarıyla, DYP'nin askere karşı kurmaya çalıştığı polis dengesinin bozulmasının ve aynı zamanda Refahyol'un bitirilmesinin amaçlandığı iddiaları da (15) yerine oturmuş oluyor, yani "Refahyol gitti kavga bitti" anlaşılan.

Çatlı'lar yargılansın, Mehmet Ağar'lar ve Sedat Bucak'lar yargılansın, kabul. Ama Çatlı'ların, İbrahim Çiftçi'lerin ve diğer olası yüzlerce tetikçinin Genelkurmay'da, Adalet Bakanlığı'nda ve Milli Savunma Bakanlığı'ndaki 'elemanımızdır' dosyalarını (16) düzenleyenler de, bu iddiaların araştırılması için yargılansın. Yine askerler de dokunulmazlıkları kaldırılarak yargılansınlar ki, ÖHD hangi terör eylemlerine bulaşmış ortaya çıksın. Yargılansınlar ki, en üst komutanları olmuş eski Genelkurmay Başkanı Kenan Evren'in bile dile getirdiği şüpheler (17) ortadan kaldırılabilsin. Askerler de bu işlere ve Susurluk olayına karışmış olabilirler, şüpheler var. (18) Hayır karışmaz diyenler, Söylemezler çetesiyle başlayıp ardı ardına ortaya çıkarılan birçok çetede askerlerin de bulunduğunu hatırlasınlar. Bunlar şahsi menfaat için çeteleşmişlermiş. Peki, ya devlet için çeteleşenler nerede? Ne zamana kadar onlardan hesap sorulmayacak? Evet, sadece birkaç kişi değil tüm zanlılar yargılansın. Yargılansın ki, 1973'ten bu yana 25 yıldır süren bu iddialar da artık bitsin!..

_________________________________
Dipnotlar:
1 8 Kasım 1996 günkü gazeteler
2 Sabah, 16 Kasım 1996; Hürriyet-16 Kasım 1996
3 Akit, 23 Kasım 1996; Akit, 25 Ekim 1997
4 Akit 15 ve 16 Kasım 1997; Yeni Şafak, 17 Kasım 1997
5 Aydınlık, 22 Eylül 1996, MİT Raporu
6 Milliyet, 24 Kasım 1994
7 Susurluk, Enis Berberoğlu, sh.198
8 Akit, 8 Ocak 1998
9 Hürriyet, 15 Kasım 1996
10 Milliyet, 4 Aralık 1990
11 Kontrgerilla Tanıklar Belgeler Bilgiler, Hüseyin Mertoğlu, Sh.103
12 Yeni Asya, 21 Kasım 1992; Kontrgerilla Cumhuriyeti, Talat Turhan, sh. 151
13 Kontrgerilla Tanıklar Belgeler Bilgiler, Hüseyin Mertoğlu, Esra Yayınları
14 Akit, 16 Kasım 1996
15 Akit, 13 Aralık 1997- Yaşar Kaplan'ın yazısı
16 Cumhuriyet, 8 Kasım 1996; Radikal, 11 Kasım 1996; Milliyet, 13 Kasım 1996
17 Anılar, Kenan Evren, sh. 431; Hürriyet, 26 Kasım 1990; Kontrgerilla, Hüseyin Mertoğlu, sh. 50 
18 Akit ve Yeni Şafak, 8 Ekim 1997- Mehmet Elkatmış'ın açıklamaları

BASINDA ABDULLAH HARUN: 28 Ocak-9 Şubat 1995, Akit gazetesi, yazı dizisi | 14 Mart 1996, Akit gazetesi, yazı | 24-28 Kasım 1996, Akit gazetesi, yazı dizisi | 27-28 Aralık 1996, Akit gazetesi, yazı dizisi | 31 Ocak 1998, Akit gazetesi, yazı | 2 Şubat 1998, Akit gazetesi, yazı | 15 Mart 1998, Akit gazetesi, yazı | 31 Ocak 2000, Akit gazetesi, yazı